Categorie: Running

Vandaag deel ik mijn essentials als het op hardlopen aankomt. Ben je benieuwd van welke zaken ik echt niet zonder kan, als ik een rondje ga rennen ? Vandaag vertel ik het je !

1. Een elastiekje voor in mijn haar. Voor mij geen loshangend, zwiepend haar, maar een paardestaart of een knot tijdens het rennen.
2. Een ademend shirt. Ik heb een hele stapel shirts die ik gekocht/gekregen heb van hardloopwedstrijden waar ik in de loop der jaren aan meegedaan heb. Het zijn allemaal merk shirts (merendeel Asics) en deze draag ik nog allemaal. Welk shirt ik draag is afhankelijk van welk shirt mij die dag het meeste aanspreekt. In de winter draag ik longsleeves van Nike/Under Armour. Die gaan al jaren mee.
3. Running shorts. In de winter lang, in de zomer kort, en tussendoor halflang. Altijd zwart, en waar mijn tights allemaal van Nike Running zijn, zijn mijn shorts van Asics.
4. Een grote oma-onderbroek, die ik lekker hoog op kan trekken.
5. Maandverband, en dan het liefst de extra lange (nacht-)versie van Always. Elke langeafstandsloper kan zich wel indenken waarom.
6. Mijn Brooks Adrenaline GTS hardloopschoenen – ik heb 2 paar in gebruik die ik om en om gebruik. Voor de hardlopers onder ons : het betreft hier de Adrenaline GTS en de Glycerin.
7. Een sportbeha, nooit hele dure. Ikzelf heb exemplaren van Primark en Zeeman, en deze doen prima hun werk.
8. Mijn oren. Vroeger rende ik met AirPods in, maar de laatste jaren ren ik zonder muziek en geniet ik van de omgevingsgeluiden.
9. Hardloopsokken. In de winter draag ik standaard Running X Socks. Helaas heeft dit merk geen korte exemplaren en daarom draag ik in de zomer de invisible van Falke of de korte van Injinji (ik weet het, hardlopen is geen modeshow, maar toch. Ik vind lange sokken zo lullig staan bij een zomershort).
10. Mijn i Watch. Niet alleen om tijdens mijn run de exacte afstand of het tempo te kunnen zien, maar ook voor de medailles of meldingen na de work-out. Dat vind ik leuk …
11. Een flesje water en een zoet drankje (Wicky meestal) voor na de finishlijn, en die ik op drink tijdens mijn cooling-down.

Waar kun jij echt niet van zonder, als het op jouw sport aankomt ? Liefs, Vera.

Vorig jaar deed ik voor de eerste keer mee aan de DamTotDam-loop (mocht je geinteresseerd zijn, het verslag daarvan kun je hier teruglezen : Wedstrijdverslag Dam Tot Damloop 2022.), en het stond voor mij als een paal boven water dat ik ook dit jaar weer mee wilde doen. Afgelopen zondag was het dan zover, en vandaag vertel ik je hoe het gegaan is!

De voorbereiding.

Ik begin dit jaar zeer op tijd met mijn voorbereiding, en die loopt ook helemaal volgens plan, en super positief. Totdat … ik op 09 augustus tijdens een lange duurlooptraining ineens volkomen stil sla, en de afstand niet meer haal. De twijfel en de paniek slaan toe. Wat is hier aan de hand ? Het feit dat ik daarna op vakantie naar Bonaire ga (en daar niet train) maakt het er niet eenvoudiger op. De eerste lange duurlooptraining na mijn vakantie haal ik dan weer wel, maar vervolgens kan ik 2 dagen niet meer pijnvrij lopen. En hoewel ik mijn laatste lange duurlooptraining op 10 september geheel pijnvrij, en in een nette tijd (1:51:36) loop, sluit ik mijn voorbereidingsperiode niet super zelfverzekerd af, dat zul je begrijpen.

Een paar dagen voor de wedstrijd worden er door de organisatie een aantal ingrijpende voorzorgsmaatregelen genomen. Dit vanwege de verwachte hoge temperatuur van 25 graden. Zo worden er een extra waterpunt en afkoelingsmogelijkheden ingesteld, zal er geen warming-up zijn, wordt de starttijd verlaat, en wordt er afgezien van tijdsregistratie, wat inhoudt dat het finishen binnen de 2 uur niet meer van toepassing is. Het is vrij heftig allemaal, en ik vraag me af of ik wel moet willen starten, als het risico op een hitteberoerte tijdens het hardlopen zo hoog is …

Raceday.

De dag voor Raceday, en Raceday zelf heb ik nauw contact met mijn schoonmoeder die in Zaandam woont. Zij geeft mij de actuele weerssituaties door, en als zij mij op zondag meldt dat het in haar optiek goed weer om te rennen is, vertrouw ik daar op. Als iemand voorzichtig is, is zij het wel.

Ik ben ruim op tijd in Amsterdam omdat ik mijn startnummer en t-shirt daar nog op moet halen. Maar stiekem vind ik het helemaal niet erg om al vroeg lekker in de wedstrijdvibe te zitten; ik geniet enorm van de bedrijvigheid rondom het Centraal Station en natuurlijk van mijn meet&greet met Mel (van het blog My journey..) en haar lieve moeder. De uren vliegen voorbij, en dan is het tijd om naar het startvak te vertrekken. Om 15.59 uur klinkt het startschot, en begin ik aan de 10 Engelse Mijlen (oftewel : 16,1 kilometers).

De Run.

De Run zelf gaat boven verwachting goed, maar misschien komt dat ook wel omdat ik me ingesteld heb op het slechtste scenario. De temperatuur is prima, echter is de luchtvochtigheid hoog, maar ik heb geen greintje pijn, en geniet van alle toeschouwers en het parcours. De man met de hamer komt voor mij op hetzelfde punt als vorig jaar : zo rond 13 kilometer, net voordat de Zaanse bedrijvigheid begint. Maar ik ploeg door en voor ik het weet is de finish al in zicht en passeer ik de eindstreep met een tijd van 1:45:58; weliswaar 2 minuten en 15 seconden langzamer dan vorig jaar, maar ik ben er dik tevreden mee.

Cooling Down.

Na de finish haal ik mijn tas op, breng ik nog een kort bezoekje aan het bruisende Dam Tot Dam-park, en vertrek ik naar mijn schoonmoeders huis voor een warme douche, en een heerlijke pasta maaltijd. Met mijn buikje vol geniet ik na van deze heerlijke dag, it was DAM good !

Ben jij ook een hardloper ? En doe jij ook wel eens mee aan wedstrijden ? Liefs, Vera

Afgelopen zondag stond ik aan de start van de Liantis Urban Trail Antwerp, een loopevenement waarbij je dwars door historische of bijzondere gebouwen en langs verrassende locaties loopt die op een doordeweekse dag zelden of nooit toegankelijk zijn voor het brede publiek. Een superleuke manier om de stad te leren kennen op een speelse en sportieve manier, en vandaag vertel ik je mijn ervaring.

Ik heb al eerder meegedaan aan Urban Trails (in NL, te weten : Eindhoven, Breda, Den Haag en Rotterdam), en in 2018 ook aan de Antwerp Urban Trail. Dat ik deze stad al eerder ontdekt had was voor mij geen reden om dit jaar niet meer mee te doen; sterker nog, voor mijn gevoel valt er nog zoveel te ontdekken in ’t Stad. Ik schreef me in voor de 12 km (er was ook een verkorte route van 7 km) en verheugde me met name op de passage door het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen (KMSKA) dat in 2011 dicht ging voor een jarenlange verbouwing en pas enkele weken geleden opnieuw zijn deuren heropende. Ik was enorm benieuwd om de kunstschatten te aanschouwen.

Nou, ik kan gelijk met de deur in huis vallen, de doorgang door de KMSKA viel tegen. Het was prachtig om eerst rond het gerestaureerde gebouw te lopen, om dan via de catacomben en de trappen naar de achterste expositiezaal te lopen. Echter had ik me verheugd op het aanschouwen van wat kunst van oude meesters, maar helaas was dat niet het geval. Een reden te meer dus om eens terug te komen !

Hoogtepunt voor mij was het net gerenoveerde Schoon Verdiep van het stadhuis, prachtig !, maar ook de balzaal van Hotel Hilton Antwerp Old Town vond ik indrukwekkend (al had ik die al eens eerder bezocht). Leuk vond ik het ook om FOMU te hebben mogen zien, en een avondje uit naar Cinema Lumière heb ik direct op mijn To-Do Lijst genoteerd.

Verliefd ben ik geworden op de Vlaaikensgang, en graag zou ik eens gaan eten bij ’t Hofke. Maar zo waren er meer straatjes en plaatsjes waar ik langs ben gerend die me in vervoering hebben gebracht. Wat is Antwerpen toch een fraaie stad, en wat zijn er veel verborgen parels !

Na afloop van de Urban Trail kreeg iedereen Aquarius, Protein kwark, Lu suikerwafel en Grany koek uitgereikt. En elke deelnemer kreeg ook een uniek Liantis Urban Trail Antwerp T-shirt, zodat je ook nadien kan tonen dat je erbij was.

Ik heb genoten van deze Urban Trail en kan niet wachten om er gauw weer aan een mee te doen. Voor mij staan Brussel en Gent in Belgie nog op mijn lijstje, en in NL zou ik graag nog mee doen aan de Urban Trails in Utrecht, Amsterdam, Haarlem en Den Bosch. En mocht jij ook van cultuur houden en niet terugdeinsen voor een sportieve uitdaging, dan raad ik je een deelname van harte aan !

Mijn deelname aan de Urban Trail Antwerp kostte EUR 26,-. Dit was inclusief t-shirt, ontbijt, en (bewaakte) garderobe.

Heb jij wel eens mee gedaan aan een Urban Trail ? Zo ja, welke ? Liefs, Vera.

Na het lopen van de 10 Miles Antwerp (klik hier voor een verslag van die run) was ik zo euforisch dat ik direct besloot me in te schrijven voor de race der races : de Dam tot Damloop. Afgelopen zondag was het dan zover, en vandaag vertel ik je hoe het gegaan is!

De voorbereiding.

De voorbereiding begon op vrijdag 01 juli 2022 en eigenlijk was ik op dat moment terug bij af. De conditie die ik had ten tijde van de 10 Miles was weg … gek eigenlijk hoe snel dat gaat. Ik moest dus weer hard aan de bak, en de hoge zomertemperaturen in augustus waardoor ik de geplande trainingskilometers niet haalde, alsmede mijn weekje zomervakantie in Belek waarin ik niet kon (wilde) trainen maakten het er niet eenvoudiger op. Maar ik ging gestaag door, en omdat opgeven niet in mijn woordenboek voorkomt, besloot ik er gewoon voor te gaan. Uiteindelijk heb ik het 1 keer gered tot 16 kilometer te trainen; ik deed er 1:53:44 over (ik ging ervan uit de Dam tot Damloop in 112 minuten (met een tempo van 7 km. per uur) uit te lopen).

Het Parcours.

Raceday.

Mijn startnummer en t-shirt had ik thuis opgestuurd gekregen, dus op de dag van de wedstrijd kon ik rechtstreeks naar het wedstrijdgebied. De tassenafgifte was op het Amsterdam Centraal Station; daar stonden grote vrachtwagens die alle tassen naar Zaandam zouden brengen, waar je ze na de finish op kon pikken. Prima geregeld dus! Wat minder goed geregeld was, was de stortregen die viel, maar daar kon de organisatie niets aan doen natuurlijk.

De start was op de Prins Hendrikkade, en daar werd een enthousiaste warming-up gegeven. Uiteraard in de stromende regen, maar dat deed niets af aan het enthousiasme, er hing een heerlijke sfeer. Om 14:40 uur sharp, mijn starttijd, ging mijn wave van start, en vrij snel na de start liepen we droog. En nee, niet omdat het niet meer regende, maar omdat we de IJtunnel in gingen. Het rennen in de tunnel ging prima, de stijging weer uit de tunnel ook, en vrij snel daarna zag ik al het 2 km-bordje. De kop was eraf.

De rest van de race verliep prima, de regen deerde me niet zoveel meer, al kwam het soms met bakken uit de hemel, en al was er niet veel publiek, het publiek dat er stond bestond uit toppers (chapeau voor die mensen die er stonden, echt hoor, ik weet niet of ik naar buiten was gegaan als ik niet had moeten rennen).

De Finish.

Op kilometer 13 krijg ik een oppepper als Mr C, Little Miss C en mijn schoonmoeder me aan de kant staan aan te moedigen, en dan is het alweer tijd voor de laatste kilometers. En die vallen me zwaar. Vanaf het 14 km-punt begin ik langzaamaan steeds meer in te zakken; ik kom dan juist in de gezelliger contreien met veel publiek (Zuiddijk, en later Burcht) maar ik zit zo in mijn eigen bubbel dat ik het niet echt mee krijg. Maar dan is de Peperstraat eindelijk in zicht, het lukt me nog wat bij te zetten, en eindelijk is daar de finishlijn, en eindig ik, kletsnat door de regen in een tijd van 1:43:43, een ruime 2 minuten sneller dan Antwerpen, dus ik heb een PR gelopen !

Cooling Down.

Na de finish is het nog een behoorlijk eind lopen voor mijn gevoel naar de tassenafgifte en als ik me in de stromende regen sta om te kleden, ben ik er wel klaar mee. Wat een armoe, wat een kou. Maar na een heerlijke douche, een warm bakkie soep, en een zalige pasta maaltijd bij mijn schoonmoeder thuis voel ik me heerlijk rozig en voldaan, en trots op mezelf. Damloop, I had a BLAST !

Ben jij ook een hardloper ? En doe jij ook wel eens mee aan wedstrijden ? Liefs, Vera

Ik geef toe, ik heb er best even over nagedacht of ik wel teensokken wilde dragen. Het ziet er namelijk zo raar uit. En nu ik dit opschrijf, denk ik echt ‘wat een rare gedachte’, maar dat komt omdat ik inmiddels echt helemaal om ben. Vandaag vertel ik je daar meer over !

Waarom sokken zo belangrijk zijn bij het hardlopen

Je zou denken dat hardloopschoenen het allerbelangrijkst zijn bij het hardlopen. En dat klopt op zich ook, alleen staan ze op een gedeelde plaats met goede sokken. Want die zorgen namelijk voor extra steun en grip.

En als we dan nog een onderscheid willen maken, dan zijn teensokken nog net iets beter dan “standaard” hardloopsokken. Want de teensok is anatomisch afgestemd op de voet met 5 aparte tenen. Dit zorgt ervoor dat de tenen op een natuurlijk manier worden gespreid, wat tijdens het hardlopen stabiliteit en meer comfort geeft.

Verder toont wetenschappelijk onderzoek ook nog eens aan dat als je teensokken draagt, dat blaren tussen je tenen verleden tijd zijn. Een van de grootste oorzaken van blaren tussen de tenen is namelijk het huid-op-huid contact van de tenen. En met teensokken is dat contact er natuurlijk niet omdat iedere teen apart verpakt zit. Ook zou je minder kans op irritaties, voetschimmel of infecties hebben; dit omdat je toch tussen de tenen zweet en dit nu opgevangen wordt door de stof tussen de tenen. Alleen maar pluspunten dus ! Reden voor mij om een tijd geleden toch maar eens de proef op de som te nemen, en teensokken te kopen.

Maar zitten teensokken wel lekker ?

Ja. De teensokken zitten echt als gegoten; de stof is zo zacht, en de sok is naadloos waardoor ik echt niet door heb dat ik ze draag. Ook gedurende een lange duurloop blijven mijn voeten goed droog; misschien nog wel droger dan bij het dragen van mijn normale sokken (van X-SOCKS of Falke, merken waar ik ook erg over te spreken blijf hoor !).

De eerste keer dat ik de teensokken aan deed, vond ik het best een gepriegel om mijn tenen in de individuele mouwen te krijgen, maar inmiddels ben ik er wel aan gewend. En ook aan hoe mijn voet eruit ziet, zo gehuld in die sok. Ik vind het inmiddels wel wat hebben, maar belangrijker nog, ik voel wat het comfort van de sok met me doet. Kortom, ik zou mijn teensokken inmiddels echt niet meer willen missen !

Heb jij wel eens teensokken gedragen ? Liefs, Vera

Afgelopen zondag stond ik aan de start van de Antwerp Ten Miles, 16 kilometer doorheen Antwerpen, langs de Kaaien en de Grote Markt, en door de Kennedy- en de Waaslandtunnel. Een wedstrijd waar ik keihard voor getraind had, en waar ik best nerveus voor was; hoe zou mijn heup zich houden ? Die had tijdens de trainingen de afgelopen maand namelijk behoorlijk opgespeeld !

De Voorbereiding

In januari 2022, net na de Antwerp Park Run, besluit ik vrij spontaan om me in te schrijven voor de Ten Miles. Niet dat ik toen al in staat was tot het lopen van die afstand, ik liep op dat moment niet verder dan 10 km., maar het leek mij een mooie uitdaging. En okee, toegegeven, het leek mij ook wel tof om mijn naam in de krant vermeld te zien staan. Ik heb namelijk eens gehoord dat alle finishers de volgende dag met naam en tijd vermeld zouden worden in de Gazet van Antwerpen, en tja, dat momentje van roem wil ik ook wel hebben !

Ik heb dus serieus moeten trainen, en om mijn doel te bereiken heb ik een ambitieus maar reëel trainingsschema opgesteld. Helaas verloopt de voorbereiding niet geheel vlekkeloos … een oude blessure gooit af en toe roet in het eten, en pijntjes in mijn rechterheup en later linkerknie baren mij zorgen. Op wilskracht en conditie haal ik die 16 km. wel, het zijn meer mijn pezen en gewrichten waar ik me zorgen om maak. Desondanks besluit ik door te trainen, en af en toe een aanpassing te doen in mijn schema (bijvoorbeeld door te gaan zwemmen in plaats van te gaan hardlopen, of een andere afstand te lopen dan gepland). Hortend-en-stotend heb ik uiteindelijk doorgetraind tot een afstand van 15 km., ik ga ervan uit dat ik die laatste kilometer wel haal, enkel op de adrenaline van de wedstrijd en door de aanmoedigingen van het publiek.

De Run

Mijn startnummer en t-shirt heb ik gisteren al opgehaald, dus mijn enige taak vandaag is, op tijd aan de start te verschijnen. En okee, de race uitlopen, maar dat terzijde. Ik ga het eerste stuk met de auto naar Antwerpen, en vervolgens ga ik met de tram rechtstreeks naar het evenemententerrein waar ik ruim op tijd aanwezig ben. Ik zit nog een tijdje in de zon (gelukkig staat er een straf windje, dat zorgt ervoor dat het niet te warm aan voelt, ook voor zometeen tijdens het rennen) en dan is het tijd om naar de start te gaan.

Als ik in het startvak sta, bekruipt mij het gevoel van intens geluk. Wat ben ik trots dat ik hier sta, en dat dit soort dingen uberhaupt weer kunnen, na de covid, ik geniet echt volop ! En dat genieten geldt voor de hele wedstrijd. Al bij de eerste stappen voel ik dat ik deze run ga rocken; ik heb geen enkele last van mijn heup, en de kilometers vliegen voorbij. De gang door de tunnels is zwaar, met name de klim naar boven, en ook het lopen over de kasseien (kinderkopjes, voor de Hollandse lezers) is killing, maar er is geen moment dat ik op wil geven. En de paar momentjes dat ik het echt even zwaar heb, is er altijd weer publiek langs de kant van de weg dat me weet op te zwepen, echt, de crème de la crème van de supporters was aanwezig, afgelopen zondag !

De Finish

Ik heb mezelf voorgenomen rustig van start te gaan, goed te doseren, en tevreden te zijn met een finish-tijd van 112 minuten. Dat zou een reële tijd zijn, gebaseerd op een rustig tempo. Gaandeweg de race ben ik totaal noet met mijn tijd bezig; ik ben harder bezig met genieten dan met mijn prestatie, en ook nadat ik gefinisht ben in 105 minuten (dus 7 minuten sneller dan voorzien !!) doet me dat niet zoveel. Veel belangrijker is het gevoel van trots en euforie; ik heb het gered ! En hoe !

Ben jij ook een hardloper ? En doe jij wel eens mee aan wedstrijden ? Liefs, Vera

De zomer is niet mijn favoriete seizoen, als het op hardlopen aan komt. Toch wil ik ook gedurende dit seizoen mijn conditie op peil houden; zelfs als dat inhoudt dat ik tijdens een tropische hittegolf moet trainen. Om het mezelf wat gemakkelijker te maken tijdens die hogere temperaturen, heb ik een aantal regels, en vandaag deel ik die met jou.

1. Ik leg altijd een flesje water de avond van te voren in de vriezer. Zo heb ik voldoende gekoeld water bij de hand tijdens mijn run.
2. Na mijn zonovergoten run drink ik altijd een isotone drank om mijn zouten aan te vullen. Maar niet nadat ik eerst heel veel water gedronken heb.
3. Mijn tempo, afstand en verwachtingen pas ik aan. Ik doe gewoon een stuk rustiger, streef geen PR na, maar loop wat trager of korter. Mijn lichaam heeft het al zwaar genoeg met die hitte.
4. Ik maak gebruik van elk waterpunt dat ik tegenkom. Als iemand zijn tuin aan het sproeien is, ren ik altijd even door die straal. Of als ik een fonteintje zie, dan stop ik even om mijn polsen onder het water te houden. Ik maak echt gebruik van elke gelegenheid om een beetje af te kunnen koelen.
5. Tijdens die zomerse run luister ik nog beter dan normaal naar mijn lichaam, en voer ik regelmatige checks uit. Wanneer ik daar behoefte aan heb, ga ik even zitten, of neem ik een pauze. Uiteraard in de schaduw.
6. Normaal draag ik graag zwart, maar vermijd ik die kleur echt; lichte kleuren vangen namelijk veel minder warmte.
7. Ik kies altijd voor een route die veel schaduw biedt, en loop altijd aan de schaduwkant.
8. En als laatste eigenlijk de allerbelangrijkste regel : als het echt te warm is, is niet gaan voor mij ook een optie !

Heb jij nog goeie tips voor mij ? Ik lees ze graag in de comments ! Liefs, Vera

Ben je op zoek naar de perfecte motivatie om op te staan, eruit te komen en te gaan hardlopen ? Zoek niet verder, want vandaag is het namelijk Global Running Day, een hardloopfeest dat met miljoenen mensen over de hele wereld gevierd wordt. Het maakt niet uit wanneer je loopt vandaag, of hoeveel je loopt, JUST RUN !

Global Running Day is een dag waarop de hardloopsport wordt gevierd. Het wordt jaarlijks gehouden op de eerste woensdag van juni. Het is een hardloopfeest dat met miljoenen mensen over de hele wereld gevierd wordt.

Mijn hardlooptrainingen doe ik altijd alleen, voor mij is het pure me-time, maar om mezelf scherp te houden doe ik wel regelmatig mee aan wedstrijden. Helaas is het in deze corona crisis tijd niet mogelijk om mee te doen aan runs, en daar baal ik best van. Elementen als het wedstrijdklaar maken; het opspelden van een startnummer, en de adrenaline van een wedstrijd mis ik namelijk enorm !

En omdat wedstrijden er de komende tijd niet in zitten (en ik er eerlijk gezegd ook niet aan moet denken om met honderden lichamen hutje-mutje in een startvak te staan) vind ik het idee van virtuele wedstrijden een goed alternatief. Dus de gedachte dat vandaag mensen over de hele wereld aan het rennen zijn, maakt dat ik straks op een andere manier mijn trainingsrondje doe. Ik ben benieuwd of zich dat ook laat zijn in mijn tempo; over het algemeen zijn mijn wedstrijden namelijk altijd in een behoorlijk hoger tempo dan mijn trainingsrondjes !

De wegen zijn open en eindeloos ! Net als de verbintenis om te presteren. Dus pak je hardloopschoenen, strik je veters en ga er voor ! Liefs, Vera