Het was mijn grootste nachtmerrie op school : de Coopertest. Steken in mijn zij, buiten adem, afhaken voor het einde van het fluitsignaal, … ik weet het allemaal nog goed. En een uitslag heb ik volgens mij ook nooit gekregen; ik weet niet hoe mijn conditie er destijds voor stond, maar ik ben ervan overtuigd dat die niet heel goed zal zijn geweest.

Inmiddels zijn we jaaaren verder, mag je mij een hardloper noemen, en om eens een einde te maken aan mijn nare herinneringen aan die Coopertest besloot ik ‘m vandeweek te doen. Vrijwillig. En vandaag vertel ik je het resultaat !

Allereerst, wat is de Coopertest

De Coopertest is ontwikkeld door de Amerikaanse arts Dr. Kenneth Cooper, en komt er simpelweg op neer dat je in 12 minuten zoveel mogelijk meters probeert te (hard-)lopen. Aan de hand van een tabel kan dan bepaald worden hoe het met je conditie gesteld is. Hoe meer meters je af weet te leggen in die 12 minuten, hoe beter je uithoudingsvermogen is.

De tabel

In deze tabel zoek je jouw leeftijd op, je geslacht en hoeveel meter jij bereikt hebt. Dus ben jij een 41-jarige vrouw en heb jij 1750 meter afgelegd in 12 minuten? Dan heb je volgens de coopertest tabel een gemiddelde conditie. Ikzelf ben 47 jaar en moet dus kijken bij de regel 40-49 jaar, vrouw.

Hoe mijn Coopertest ging

Om mijn Coopertest zo zuiver mogelijk te maken ben ik speciaal naar de atletiekbaan gereden. Zo wist ik zeker dat ik niet gehinderd zou worden door fietsers, wandelaars, of andere obstakels die ik normaal gesproken tijdens mijn hardlooprondjes wel tref.

Als hardloper kon ik natuurlijk wel een inschatting maken van wat mijn uitslag zou worden, maar ik ben een echte lange afstandsloper, en in 12 minuten lang vlammen ben ik niet goed. Of althans, dat doe ik niet vaak. Ik doseer liever. Maar goed, voor deze Coopertest moet je direct alles geven, en ik was dus erg benieuwd hoe dat zou gaan, en hoever ik zou komen. Dat ik een score van “goed” zou behalen, daar was ik van overtuigd, en ik zette in op <2.300 meter. Hoewel ik hoopte op een score van zeer goed, en daar stiekem ook voor ging.

Na een korte warming-up ben ik direct van start gegaan met de 12 minuten, en je snapt ik heb vanaf het begin alles gegeven. Ik ging kapot, echt tot op het gaatje, steken in mijn zij, the works, alle nare associaties die ik vroeger had, ik herleefde ze allemaal. Nooit meer. En wat was dan mijn uitslag?

Had jij “vroeger” ook zo’n hekel aan de Coopertest ? En hoe is het met jouw conditie gesteld ? Ik lees het graag. Liefs, Vera