Na het lopen van de 10 Miles Antwerp (klik hier voor een verslag van die run) was ik zo euforisch dat ik direct besloot me in te schrijven voor de race der races : de Dam tot Damloop. Afgelopen zondag was het dan zover, en vandaag vertel ik je hoe het gegaan is!

De voorbereiding.

De voorbereiding begon op vrijdag 01 juli 2022 en eigenlijk was ik op dat moment terug bij af. De conditie die ik had ten tijde van de 10 Miles was weg … gek eigenlijk hoe snel dat gaat. Ik moest dus weer hard aan de bak, en de hoge zomertemperaturen in augustus waardoor ik de geplande trainingskilometers niet haalde, alsmede mijn weekje zomervakantie in Belek waarin ik niet kon (wilde) trainen maakten het er niet eenvoudiger op. Maar ik ging gestaag door, en omdat opgeven niet in mijn woordenboek voorkomt, besloot ik er gewoon voor te gaan. Uiteindelijk heb ik het 1 keer gered tot 16 kilometer te trainen; ik deed er 1:53:44 over (ik ging ervan uit de Dam tot Damloop in 112 minuten (met een tempo van 7 km. per uur) uit te lopen).

Het Parcours.

Raceday.

Mijn startnummer en t-shirt had ik thuis opgestuurd gekregen, dus op de dag van de wedstrijd kon ik rechtstreeks naar het wedstrijdgebied. De tassenafgifte was op het Amsterdam Centraal Station; daar stonden grote vrachtwagens die alle tassen naar Zaandam zouden brengen, waar je ze na de finish op kon pikken. Prima geregeld dus! Wat minder goed geregeld was, was de stortregen die viel, maar daar kon de organisatie niets aan doen natuurlijk.

De start was op de Prins Hendrikkade, en daar werd een enthousiaste warming-up gegeven. Uiteraard in de stromende regen, maar dat deed niets af aan het enthousiasme, er hing een heerlijke sfeer. Om 14:40 uur sharp, mijn starttijd, ging mijn wave van start, en vrij snel na de start liepen we droog. En nee, niet omdat het niet meer regende, maar omdat we de IJtunnel in gingen. Het rennen in de tunnel ging prima, de stijging weer uit de tunnel ook, en vrij snel daarna zag ik al het 2 km-bordje. De kop was eraf.

De rest van de race verliep prima, de regen deerde me niet zoveel meer, al kwam het soms met bakken uit de hemel, en al was er niet veel publiek, het publiek dat er stond bestond uit toppers (chapeau voor die mensen die er stonden, echt hoor, ik weet niet of ik naar buiten was gegaan als ik niet had moeten rennen).

De Finish.

Op kilometer 13 krijg ik een oppepper als Mr C, Little Miss C en mijn schoonmoeder me aan de kant staan aan te moedigen, en dan is het alweer tijd voor de laatste kilometers. En die vallen me zwaar. Vanaf het 14 km-punt begin ik langzaamaan steeds meer in te zakken; ik kom dan juist in de gezelliger contreien met veel publiek (Zuiddijk, en later Burcht) maar ik zit zo in mijn eigen bubbel dat ik het niet echt mee krijg. Maar dan is de Peperstraat eindelijk in zicht, het lukt me nog wat bij te zetten, en eindelijk is daar de finishlijn, en eindig ik, kletsnat door de regen in een tijd van 1:43:43, een ruime 2 minuten sneller dan Antwerpen, dus ik heb een PR gelopen !

Cooling Down.

Na de finish is het nog een behoorlijk eind lopen voor mijn gevoel naar de tassenafgifte en als ik me in de stromende regen sta om te kleden, ben ik er wel klaar mee. Wat een armoe, wat een kou. Maar na een heerlijke douche, een warm bakkie soep, en een zalige pasta maaltijd bij mijn schoonmoeder thuis voel ik me heerlijk rozig en voldaan, en trots op mezelf. Damloop, I had a BLAST !

Ben jij ook een hardloper ? En doe jij ook wel eens mee aan wedstrijden ? Liefs, Vera