In alle rollen die ik heb wil ik de beste versie van mezelf zijn. Als echtgenote, als werknemer, als dochter, vriendin, maar zeker ook als moeder. Ik ben geen lid van de perfecte mama maffia, maar ik wil mijn rol wel naar beste eer en geweten vervullen. Een term als “loedermoeder” hoor je mij dan ook niet bezigen over mezelf, laat staan dat ik het zou waarderen als iemand dat over mij zegt. Maar ja, hoe goed ik het ook allemaal bedoel, toch ben ik ook zo’n moeder die …

• wel eens uitvalt om praktisch niets. Zeker na een drukke werkdag, als er tijdens het eten weer geklaagd wordt, of rond bedtijd weer gedraald, dan is het me soms teveel.
• mijn dochter soms omkoopt om wat gedaan te krijgen; “als je nu dit doet, krijg je straks dat ..”.
• haar kind wel eens met de tablet naar bed laat gaan om even een me-momentje te hebben. Of sowieso de iPad inzet als zoethoudertje, als ik even behoefte heb aan wat tijd voor mezelf.
• ’s ochtends vroeg iets zoets op haar boterhammen smeert omdat ik geen zin heb in gezeur.
• geen geduld heeft voor samen bakken. De hele keuken onder het beslag, dus extra schoonmaakwerk, en dat voor iets zoets waar ik toch niet van houd. Nee, dankje.
• vindt dat haar kind moet sporten, maar stiekem zo blij is dat er geen bardiensten, rijbeurten en dergelijke bij komen kijken.
• soms maar met een half oor luistert. Hele verhalen komen er soms uit, en vaak net op het moment dat het mij niet uitkomt. Sorry hoor, even andere prioriteiten.
• zich bemoeit met wie er uitgenodigd worden voor speeldates/feestjes/etc. Ik roep als hartste dat dochter dat allemaal zelf mag bepalen, maar ondertussen loop ik haar wel te ondervragen in de trant van “waarom nodig je die en die niet uit, jij bent toch ook niet op zijn/haar feestje geweest, etc.”.
• een hekel heeft aan zwembaden. Die vieze badhokjes, dat gespetter, elkaar onderdompelen … niks voor mij.
• het soms zo uitkient dat als dochterlief “toevallig” naar de keuken loopt, ik haar direct vraag een koffietje voor me te zetten.
• mijn dochter de allerleukste vindt. En de allerliefste. En de allerslimste. En de allergrappigste. Echt. Apetrots ben ik op haar, ze is echt de verbeterde versie van mijzelf.
• haar kind in de speeltuin lekker haar eigen gang laat gaan, en liever niet die schommel duwt. Nee, ik kijk liever toe onder het genot van een boekje/drankje. Even een momentje voor mezelf, en gelukkig is er altijd wel een ouder die in het voorbijgaan de schommel een duwtje geeft.

Kortom : ik doe soms ook maar wat, en niet alles wat ik doe is pedagogisch verantwoord of opvoedkundig terecht. Maar wat ik wel weet, is dat ik in alles mijn gevoel volg, mijn stinkende best doe, altijd achter mijn dochter zal staan en haar zal steunen in alles wat ze doet. En tot nu toe ontwikkelt ze zich als een gelukkig, uitgebalanceerd, vrolijk, verstandig kind. Dus ik moet het ergens toch wel goed doen. Ach, ik ben ook maar eens mens. Verre van perfect maar wel een onvoorwaardelijk liefhebbende ouder.

Nou ben ik natuurlijk ook benieuwd naar jullie. Wat voor soort moeder ben jij ? Laat het me weten in de comments ! -x-