Iedere maandag neem ik jullie mee in mijn week en geef ik een inkijkje in mijn leven door middel van My Weekly Diary. Afgelopen week stond in het teken van de selfcare, en maakte ik een pijnlijke, maar verstandige keuze. Je leest dit (en meer) in My Weekly Diary.

Maandag.

Als mijn wekker om 06.15 uur gaat weet ik niet hoe snel ik ‘m uit moet zetten … dan maar geen Dear Good Morning-les. Al sinds een paar weken merk ik dat mijn lichaam behoefte heeft aan wat meer rust, en dat geef ik het dan ook. Maar dat wil niet zeggen, dat ik helemaal niets meer doe qua ochtendroutine. Ik ga namelijk wel gewoon een rondje wandelen voor ik in de auto naar kantoor vertrek. Even een momentje van rust, voor mezelf.

Mijn kantoordag verloopt lekker druk, maar dan op een goede manier, en als ik einde dag naar huis vertrek heb ik echt het gevoel dat ik iets gedaan heb. Heel fijn. ’s Avonds eten we pompoensoep, echt veel trek heb ik niet meer na de afscheidsborrel die op kantoor gehouden werd. Na het eten besteed ik nog een uurtje aan mijn Tarot-studie, ik ben bij hoofdstuk 5 inmiddels; bijna op de helft !

Dinsdag.

Dinsdag 1 oktober en vandaag is bijna een kopie van gisteren. Met een ochtendwandeling voor ik naar kantoor vertrek, een lekker productieve werkdag, en na het avondeten besteed ik wederom een uurtje aan mezelf. Vandaag is de Selfcare Challenge van Flow, Happinez, en Psychologie Magazine gestart en het doel daarvan is om meer rust en balans te gaan vinden, de komende 10 dagen. Ik ben benieuwd; eerlijk gezegd kan ik dat wel gebruiken. Hoewel ik steeds meer een balans begin te vinden in het 40 uur werken, is het soms best pittig aanpoten.

Woensdag.

Mijn (extra) thuiswerkdag vandaag besteed ik grotendeels in mijn kantoor, waar ik aardig wat dingen aftik. ’s Middags ga ik een uurtje rennen in het bos, en ’s avonds neem ik een lekker warm schuimbad en kruip ik lekker onder mijn vers gewassen lakens met de replay van The Feminine Way, van SheFlore, een online masterclass om meer in contact te komen met je vrouwelijke kracht. Je leest het, vandaag was een dag met een prima werk/prive-verhouding.

Donderdag.

Wat begint als een normale werkdag, slaat helemaal om, als ik bij aankomst op mijn werk uit de auto stap en ineens geen stap meer kan zetten van de pijn in mijn rug. Ik strompel naar kantoor, maar eenmaal op mijn werkplek aangekomen weet ik niet hoe ik moet staan of zitten. Wat is hier aan de hand ? Een rondje Google leert me dat ik me op zich geen zorgen hoef te maken, maar ik weet niet hoe snel ik weer naar huis moet vertrekken. Wel eerst via de apotheek, waar ik me laat adviseren en met ibuprofen en een opwarmende spray het pand verlaat.

Eenmaal thuis probeer ik zo goed en zo kwaad als het kan de juiste balans te vinden tussen inspanning en ontspanning, maar mijn draai kan ik niet vinden. Wat is dit pijnlijk zeg ! En daarnaast, ik heb hier helemaal geen tijd voor, ik moet zondag deelnemen aan de Singelloop Breda, dan moet het wel over zijn hoor !

Vrijdag.

Ik sta iets minder stram op, ’s ochtends, maar mijn rug is nog steeds wel pijnlijk. Ik besluit gewoon aan het werk te gaan, netjes aan mijn bureau thuis, en MrC en ik gaan ook nog een klein stukje lunchwandelen, maar als ik eerlijk ben, heb ik nog steeds behoorlijk veel pijn. En word ik verdrietig van het vooruitzicht dat het wel eens verstandiger zou kunnen zijn om zondag niet te gaan starten …

Zaterdag.

Ik heb weer heerlijk geslapen (wat is de combinatie paracetamol – ibuprofen heerlijk zeg, als slaapmiddel), en sta wederom een stukje beter op. Het wandelen gaat soepeler, en ik kan ook weer voorzichtig bukken. Ik heb nog 24 uur voor de start, en ik besluit ’s ochtends dan ook een paar stappen te rennen. Maar helaas word ik gelijk teruggefloten door de pijn. ’s Middags hak ik de knoop door en meld ik me af voor morgen. Het is echt verstandiger als ik morgen niet mee ga rennen. Met pijn in mijn hart verstuur ik de mail, en als troost trakteer ik mezelf op een lekkere lunch in de stad en ga ik wat shoppen. Little MissC gaat gezellig mee.

Zondag.

En vandaag is de dag van de Singelloop. Ik vertrek op tijd naar Breda, waar ik mijn collega’s aan ga moedigen, mijn liefste vriendin zie finishen, en nog even lekker ga borrelplanken. ’s Avonds blog ik nog een uurtje en ga ik redelijk op tijd slapen. Maar niet nadat ik toch nog2 paracetamollen, ibuprofen en warmtespray heb gebruikt. Pfff wat kan zoiets kleins toch grote impact hebben …

Komende week hoop ik een betere week te hebben, gezondheidstechnisch. Ik vertel je er volgende week maandag alles over.

Hoe was jouw week ? Lieve groet, Vera.