Vorig jaar deed ik voor de eerste keer mee aan de DamTotDam-loop (mocht je geinteresseerd zijn, het verslag daarvan kun je hier teruglezen : Wedstrijdverslag Dam Tot Damloop 2022.), en het stond voor mij als een paal boven water dat ik ook dit jaar weer mee wilde doen. Afgelopen zondag was het dan zover, en vandaag vertel ik je hoe het gegaan is!

De voorbereiding.

Ik begin dit jaar zeer op tijd met mijn voorbereiding, en die loopt ook helemaal volgens plan, en super positief. Totdat … ik op 09 augustus tijdens een lange duurlooptraining ineens volkomen stil sla, en de afstand niet meer haal. De twijfel en de paniek slaan toe. Wat is hier aan de hand ? Het feit dat ik daarna op vakantie naar Bonaire ga (en daar niet train) maakt het er niet eenvoudiger op. De eerste lange duurlooptraining na mijn vakantie haal ik dan weer wel, maar vervolgens kan ik 2 dagen niet meer pijnvrij lopen. En hoewel ik mijn laatste lange duurlooptraining op 10 september geheel pijnvrij, en in een nette tijd (1:51:36) loop, sluit ik mijn voorbereidingsperiode niet super zelfverzekerd af, dat zul je begrijpen.

Een paar dagen voor de wedstrijd worden er door de organisatie een aantal ingrijpende voorzorgsmaatregelen genomen. Dit vanwege de verwachte hoge temperatuur van 25 graden. Zo worden er een extra waterpunt en afkoelingsmogelijkheden ingesteld, zal er geen warming-up zijn, wordt de starttijd verlaat, en wordt er afgezien van tijdsregistratie, wat inhoudt dat het finishen binnen de 2 uur niet meer van toepassing is. Het is vrij heftig allemaal, en ik vraag me af of ik wel moet willen starten, als het risico op een hitteberoerte tijdens het hardlopen zo hoog is …

Raceday.

De dag voor Raceday, en Raceday zelf heb ik nauw contact met mijn schoonmoeder die in Zaandam woont. Zij geeft mij de actuele weerssituaties door, en als zij mij op zondag meldt dat het in haar optiek goed weer om te rennen is, vertrouw ik daar op. Als iemand voorzichtig is, is zij het wel.

Ik ben ruim op tijd in Amsterdam omdat ik mijn startnummer en t-shirt daar nog op moet halen. Maar stiekem vind ik het helemaal niet erg om al vroeg lekker in de wedstrijdvibe te zitten; ik geniet enorm van de bedrijvigheid rondom het Centraal Station en natuurlijk van mijn meet&greet met Mel (van het blog My journey..) en haar lieve moeder. De uren vliegen voorbij, en dan is het tijd om naar het startvak te vertrekken. Om 15.59 uur klinkt het startschot, en begin ik aan de 10 Engelse Mijlen (oftewel : 16,1 kilometers).

De Run.

De Run zelf gaat boven verwachting goed, maar misschien komt dat ook wel omdat ik me ingesteld heb op het slechtste scenario. De temperatuur is prima, echter is de luchtvochtigheid hoog, maar ik heb geen greintje pijn, en geniet van alle toeschouwers en het parcours. De man met de hamer komt voor mij op hetzelfde punt als vorig jaar : zo rond 13 kilometer, net voordat de Zaanse bedrijvigheid begint. Maar ik ploeg door en voor ik het weet is de finish al in zicht en passeer ik de eindstreep met een tijd van 1:45:58; weliswaar 2 minuten en 15 seconden langzamer dan vorig jaar, maar ik ben er dik tevreden mee.

Cooling Down.

Na de finish haal ik mijn tas op, breng ik nog een kort bezoekje aan het bruisende Dam Tot Dam-park, en vertrek ik naar mijn schoonmoeders huis voor een warme douche, en een heerlijke pasta maaltijd. Met mijn buikje vol geniet ik na van deze heerlijke dag, it was DAM good !

Ben jij ook een hardloper ? En doe jij ook wel eens mee aan wedstrijden ? Liefs, Vera