Vandaag een recensie van een lekker onvoorspelbaar en achteraf gezien toch wel voorspelbaar boek, dat ik in een mum van tijd uitgelezen heb.

Alma Meester en haar man Linc vormen zo op het eerste gezicht een gelukkig gezin met hun kinderen Iris en Sander. Maar dan verdwijnen de elfjarige Sander en zijn vriendje tijdens een vakantiekamp. Het lichaam van het vriendje wordt gevonden, Sander is spoorloos verdwenen. Vijf jaar later meldt Sander zich bij een politiebureau in Duitsland. Dolgelukkig sluiten Alma en Linc hun zoon weer in de armen, maar de hereniging verloopt allerminst vlekkeloos. De twijfel slaat toe: is Sander wel wie hij zegt te zijn? In een poging de waarheid te achterhalen moet het gezin voor eens en voor altijd uitzoeken wat er tijdens het kamp precies is gebeurd.

Vanaf het begin nam het verhaal mij in z’n greep; ik was erg benieuwd naar wat er precies gebeurd was toen Sander verdween, en welke geheimen er nog niet aan de oppervlakte waren gekomen.

Het verhaal is spannend, leest heel vlot, en zit vol onverwachte wendingen. Hoewel er af en toe ook best ongeloofwaardige elementen in zaten, en sommige dingen een beetje vergezocht waren, wilde ik alleen maar verder lezen om te snappen hoe de vork nu precies aan de steel zat. Telkens las ik weer een hoofdstuk extra en werd ik in beslag genomen door de mooi uitgewerkte personages, die elk hun gevoelens, twijfels en angsten blootgaven.

Anders is een lekker leesbaar boek met een verrassend einde. De allerlaatste zin van het boek is geweldig, en smaakt wat mij betreft naar meer.

• Auteur : Anita Terpstra
• 304 pagina’s
• Cargo, mei 2014
• ISBN10 9023488539
• ISBN13 9789023488538