Libby Day is zeven als haar moeder en twee zusjes worden vermoord. Libby weet het huis te ontvluchten, de ijskoude januarinacht in, en overleeft. Ze getuigt tegen haar broer Ben, die voor de slachtpartij wordt veroordeeld. Vijfentwintig jaar later is een genootschap ervan overtuigd dat Ben niet de moordenaar is. Ze vragen Libby om details, bewijzen waarvan ze hopen dat die Ben zullen vrijpleiten. Stukje bij beetje komt de onvoorstelbare waarheid uit…

Het boek wordt in de ik-vorm verteld door de vrouwelijke hoofdpersoon (Libby Day). De hoofdstukken worden afgewisseld met flashbacks van vijfentwintig jaar gelden, soms vanuit de persoon van broer Ben en dan weer vanuit moeder Patty. Het was mij vanaf het begin af aan duidelijk dat wat Libby zich herinnert, niet hetgeen is wat er daadwerkelijk gebeurd is. Maar om er achter te komen wat er nou precies die dag voorgevallen is, daar heb ik toch wel wat moeite voor moeten doen. De schrijfstijl sprak mij namelijk niet aan, en dat gold ook voor de personages. Ik vond ze voorspelbaar en stereotype. Regelmatig heb ik me in moeten houden om geen bladzijden over te slaan, of het boek simpelweg weg te leggen omdat de plot me eigenlijk ook niet meer scheelde. Ik vond het boek saai en was meer bezig met het lezen van de woorden van de auteur, dan dat ik in het verhaal zat. De enige emotie die ik bij mezelf waarnam toen ik er dan eindelijk achter kwam wat er zich die bewuste dag heeft afgespeeld, was opluchting. Opluchting dat ik verlost was van dit boek.

Heb jij Dark Places (Duisternis) al gelezen ? En vond jij ‘m ook tegenvallen, of heb je juist enorm genoten van dit boek ? Ik ben benieuwd … Laat het me weten in de comments !

Duisternis
Oorspronkelijke titel : Dark Places (vertaling door Jeannet Dekker)
Gillian Flynn
Aantal pagina’s : 384
ISBN13 : 9789022571675
Uitgeverij Boekerij (juli 2015)