Net als de voorgaande twee jaren stond ik weer aan de start van de DamTotDam-loop (mocht je geïnteresseerd zijn, de verslagen van die races kun je hier teruglezen : Wedstrijdverslag Dam Tot Damloop 2022. en Wedstrijdverslag DamTotDam-loop 2023.), en vandaag vertel ik je hoe het dit jaar gegaan is!

De voorbereiding.

De training in aanloop op de 10 EM (oftewel 16,1 km – een afstand die ik niet zomaar even doe) verloopt dit jaar ontzettend voorspoedig. Al eerder dan gepland loop ik mijn langste duurloop, en niets lijkt mijn zelfvertrouwen in de weg te staan. Vol goede moed ga ik dan ook op vakantie naar Zanzibar, waar ik niet train, en mijn eerste hardlooprondje staat weer gepland op woensdag 04.09.2024.

Maar dan, op dinsdag 03.09.2024, zo’n 2,5 week voor de wedstrijd, laat ik tijdens een uitje van mijn werk een kano op mijn voet vallen (inderdaad, #hoedan), en word ik door een enorme blaar uitgeschakeld. Wandelen gaat niet, laat staan hardlopen, om over zwemmen met een opengebarsten blaar maar te zwijgen. De moed zinkt me in de schoenen; hoe moet dat nou ?!

Op vrijdag 13.09.2024 kan ik mijn hardloopschoenen pas weer aantrekken, na 3 weken nagenoeg niets gedaan te hebben ! Maar wonder-boven-wonder gaat dat loopje (10 km) best aardig, en ik besluit gelijk door te pakken. Op zondag 15.09 ren ik een lekkere 15 km, en dat is dan ook gelijk mijn laatste training. Van mijn zelfvertrouwen van voor de vakantie is eerlijk gezegd weinig over, maar hey, het maakt niet uit hoe ik het ga halen, halen ga ik het ! En met die instelling vertrek ik naar Amsterdam.

Raceday.

Op zondag 22.09.2024 ben ik al vroeg onderweg, en dat is maar goed ook. Er is het nodige oponthoud op de rijkswegen, en het wachten in de rij bij de Helpdesk (waar ik mijn t-shirt en startnummer moet halen) kost me ontzettend veel tijd.

Ik moet uiteindelijk racen om mijn starttijd van 15.15 uur te halen, en daar ben ik achteraf gezien enorm blij om, dat ik dat gedaan heb en niet gedacht heb van “ik pak een starttijd later” want achteraf blijkt dat ik de laatste groep ben die van start is gegaan (vanwege de hitte en de druk op de hulpdiensten is de race stilgelegd). En ik moet er niet aan denken dat ik niet had mogen starten.

De Run.

De waarschuwingen rondom de hitte zijn niet mis. Voor de start wordt nogmaals opgeroepen vooral op elkaar te letten, en alle voorzichtigheid in acht te nemen, omdat je zelf een hitteberoerte vaak niet aan voelt komen. Behoorlijk scary. En waar ik dacht dat het allemaal wel mee zou vallen (het is immers maar 23 graden Celsius), is er iets in de lucht dat het enorm heet en benauwd maakt, qua temperatuur. Tijdens de run zie ik ook de nodige hardlopers onwel worden, en hoor en zie ik aardig wat ambulances aan- en afrijden, heel confronterend. En dat maakt me extra voorzichtig. Waar ik normaal gesproken de waterpunten over sla, stop ik nu telkens voor een slokje en giet ik het restant water over mijn hoofd, en ook de vele sproeiers langs de weg heb ik allemaal gebruikt. Alle supporters maar met name de bewoners van het altijd gezellige Landsmeer en bewoners aan de Zuiddijk in Zaandam, super bedankt voor jullie support en de verkoeling !

Het rennen gaat me relatief makkelijk af, ik ren in een vrij constant tempo, maar desondanks komt, zoals verwacht, rond 13 km mijn dip. Net voor het punt waar mijn familie mij op staat te wachten … , gelukkig geefr het weerzien met hen me een boost. Tijdelijk, dat wel, want het laatste stuk, over de Dam in Zaandam is lood- en loodzwaar. Net voor de finish weet ik er nog een kleine versnelling uit te persen, en moe maar voldaan en happy voltooi ik het hardloopfeest dat DamTotDam-loop heet.

Cooling Down.

Na de finish haal ik mijn tas op en vertrek ik naar mijn schoonmoeder waar ik traditiegetrouw na een zalige douche aan mag schuiven bij een heerlijke pasta maaltijd. Dam I did it again !!

Ben jij ook een hardloper ? En doe jij ook wel eens mee aan wedstrijden ? Lieve groet, Vera.